Δευτέρα 4 Ιουνίου 2007

Οίστρος

Οίστρος Ι

Είμαι ο άνεμος που περνάει με βιάση
μέσα’ απ’ τα κλαδιά των δέντρων.
Είμαι ο χείμαρρος που κατεβαίνει απ’ το βουνό
μια μέρα καταιγίδας.
Είμαι η φωτιά που καίει και σβήνει.
Είμαι ο παλμός της ζωής
και η σιωπή της ανυπαρξίας.
Είμαι η ακρίδα που άπληστα
κατατρώγει το λιβάδι.
Είμαι η πεταλούδα που ανάλαφρα
θα σταθεί στο λουλούδι.



Οίστρος ΙΙ

Δεν μπορώ να σε βρω
είσαι πελώριος
είσαι σκορπισμένος
στην απλάδα της γης.
Σε βλέπω μέσα στην πλούσιά της βλάστηση
σε νοιώθω μέσα στη δίψα
των χέρσων χωραφιών της
σ’ ακούω στα κελιά των φυλακισμένων
σε χάνω μέσα στα χέρια που τεντώνονται
με αγωνία και σαρκασμό
και αναθέματα
γεμάτα αίματα
μέσα από συρματοπλέγματα
προς ουρανό
με δάχτυλα ανοιγμένα.
Ποίηση, Τέχνη, Σκέψη
όλα λευτερωμένα
μου ‘δειξες τη φτώχεια και την ασκήμια μου.
μες την καρδιά μου πια
δεν ανθίζουν τριαντάφυλλα.



Οίστρος ΙΙΙ

Ένα κουτί χριστουγεννιάτικο
δεν ήθελες παιδί ν’ ανοίξεις
ο θρύλος της Πανδώρα μη ζωντάνευε
και χανόταν η αναμονή κι η χαρά σου.

Είμαι και ‘γω ένα κουτί στα χέρια σου
παιδί, και πρόσεχε
καλύτερα να με κρατάς μακριά σου.

Εκτός πάλι αν πιστέψεις πως
κουτιά πολλά θ’ ανοίγεις από ‘μένα
το ένα μες τα’ άλλο καθώς κρύβονται
κι απατηλά σου δείχνονται σαν ένα.

7 σχόλια:

paranoia είπε...

Αυτο αναρωτιεμαι κι εγω...
η μαλλον αναρωτιομουν....
....μεχρι....
που αρχισα να γραφω....
και επαψα...
να ....αναρωτιεμαι....
αλλα να τον εκμεταλευομαι....
...και...
να δημιουργω.....

το κακο με τον οιστρο ειναι οτι ερχεται τις περισσοτερες φορες σε λαθος στιγμη αλλα...

...αυτη ειναι η μαγια του...

συνεχισε να εκμεταλευεσαι τον οιστρο σου.....

Ανώνυμος είπε...

Επείδη δεν γραφω καθόλου καλα ποιηματα θα προσπαθησω να εξηγήσω σε πεζο λογο τι είναι αυτό που νιωθω μερικες φορες κ το αποκαλω "οίστρο". Νομιζω ότι είναι ένας ενθουσιασμός, μια κατάσταση έμπνευσης στην όποια δεν μπορώ να αντισταθώ επειδή απλούστατα δεν θέλω να αντισταθώ. Εμένα συνηθως με πιάνει οιστρος καθώς γράφω για ενα θέμα που μου αρεσει. Με πιάνει όταν εχω τόσες ιδεες, σκέψεις κ συναισθήματα κ θέλω όλα αυτα να τα εκφράσω γραπτώς. Φύσικα υπάρχουν κ πολλές άλλες μορφές οίστρου κ είναι τόσες όσες είναι κ οι μορφές εκδήλωσης της δημιουργικότητας

Alex the Walker είπε...

Paranoia, τώρα το διάβασα το κόμεντ σου. Δεν έχω λόγια! Διαβάζοντας αυτό το κείμενο/ποίημα, συγκινήθηκα. Αλήθεια! Μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις (μακάρι να έγραφα κι εγώ έτσι) νομίζω ότι έκείνη τη μέρα σου χτύπησε την πόρτα ο Οίστρος...

Μια χρήσιμη συμβουλή:

Συνέχισε να γράφεις. Μη σταματάς να εκφράζεσαι με ό,τι είδος τέχνης θέλεις.

Τα Δημιουργήματά σου με συναρπάζουν, με συνταράζουν, με συντροφεύουν, με συμβουλεύουν, αλλά προπάντων...με συγγκινούν... (και πολλά άλλα σύνθετα με "συν", που δε μου 'ρχονται τώρα...)

Υ.Γ: Θα ήθελα πολύ να δημοσιεύσω το σενάριό που έγραψες. Αν κι εσύ μ' αφήνεις.
Περιμένω την έγκρισή σου!

Alex the Walker είπε...

Αγαπητή Ειρήνη, Οίστρος, είναι όλα αυτά που είπες και πολλά άλλα που δεν μπορείς να πεις με λόγια. Αν προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε τι πραγματικά εστί "οίστρος", δε θα τελειώσουμε ποτέ την αναζήτηση. Γιατί κι ο ίδιος οίστρος δεν έχει τέλος...

Όπως λέει κι ο Δάσκαλος, η δημιουργία και ο οίστρος είναι τα μοναδικά πράγματα που δεν τελειώνουν ποτέ...
Δυστυχώς, "όλα τα άλλα έχουν αρχή και τέλος"...

(Να τες πάλι οι τελίτσες! Τι θα έκανα χωρίς αυτές;!)

Ανώνυμος είπε...

αλεξ,

οπως σου εχω ξαναπει καλυτερα να μην το σημοσιευσεις.
Ας μεινει για εμας, για ατομα που ξεχωριζω, μην το παρεις πανω σου ομως...

Ολοι δημιουργουμε ειτε σπουδαια ειτε ασυμαντα πραγματα και ξερεις γιατι;
Γιατι ολοι νιωθουμε,
ολοι αισθανομαστε
ολοι ερωτευομαστε
και ολοι αγαπαμε
ειτε τη ζωη
ειτε τους λογους για να ζουμε
ειτε ειναι εμψυχοι
ειτε αψυχοι
ολοι ειμαστε ποιητες
δημιουργοι και
ηθοποιοι του εαυτου μας....

oistros είπε...

Ίσως τα λεξικά να χουν δίκιο :)
Οίστρος ξέρετε, είναι ο Δούναβης. Επίσης ειναι κι ένα είδος επικίνδυνης αλογόμυγας. Τι καλύτερος συνδυασμός! Κύματα έκφρασης και μία αλογόμυγα στη ράχη κάθε .. βόλεψης.

Alex the Walker είπε...

Οίστρε μου,
Καλως ήρθες!

Τι έκπληξη πάλι και τούτη!
Δεν περίμενα να μου γράψεις.

Σ' ευχαριστώ! Να 'σαι καλά!
Με το σχόλιό σου αυτό, το μπλογκ μου πήρε μεγάλη αξία!