Δευτέρα 18 Ιουνίου 2007

Επιτέλους!

Επιτέλους, ο ανώνυμος αναγνώστης αποφάσισε
να μου στείλει μήνημα με το όνομά του. Ομολογώ ότι με συγκίνησε αφάνταστα. Εγώ σας το παραθέτω χωρίς το e-mail του, εφόσον έτσι έχουμε συμφωνήσει.


15/6/2007
Καλησπέρα.
Να λοιπόν που φανερώνομαι... Σου γράφω για να δω που χάθηκες... (Δεν είμαι καλή παρέα σίγουρα, αλλά όχι και έτσι!) Καλέ μου άνθρωπε, είσαι πολύ καλύτερος στη γραφή, στο πνεύμα, στο μυαλό όχι μόνο από εμένα (35 χρονών απαθής μαντράχαλος) αλλά και από πολλούς άλλους που διαβάζω.

Ξαφνικά και ενώ ένα απο τα τελευταία σχόλια μιλάει περί ποσότητας, ποιότητας κλπ, χάνεσαι άνευ λόγου.Συμβουλές δεν μπορεί να σου δώσει κανείς.Είσαι πολύ έξυπνος ώστε ναχρειάζεσαι συμβουλές (είτε είσαι 16,36,86 χρονών).Μπορεί ο Αραχτός να είχε καλές προθέσεις όταν έγραφε το σχόλιό του, το βρίσκω όμως άστοχο. Σε κολακεύω, το ξέρω, αλλά το αξίζεις και χρησιμοποιώ τις σωστές λέξεις για να σου δώσω να καταλάβεις πως ένιωσα μόλις διάβασα τα ποιήματά σου.Εννοείται ότι αν ήσουν μπροστά μου δεν θα σου έλεγα ποτέ τα παραπάνω. Αντίθετα θα προσπαθούσα να σε μειώσω, να σε κοντύνω, για να κατέβεις στο επίπεδό μου.

Σ' αγαπάμε!

Αγαπητέ Άγνωστε,

Νομίζω ότι δημιούργησες αυτό το e-mail απλά και μόνο για να μου στείλεις το μήνυμα αυτό. Παρ' όλ' αυτά θέλω να μη με ξεχάσεις και να συνεχίσεις να γράφεις τα "ανώνυμά σου"... Τώρα πλέον δε με νοιάζει το ότι γράφεις ανώνυμα, γιατί ξέρω, ότι χάρη σ' εσένα το μπλογκ μου έγινε γνωστό.
Να 'σαι καλά, καλέ μου άνθρωπε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: