Δευτέρα 11 Ιουνίου 2007

"Ένα σπουδαίο πνεύμα μας αποχαιρετά"


Η αποχαιρετιστήρια επιστολή του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες προς τους φίλους του, που ταξίδεψε σ' όλο τον κόσμο. Το συγκεκριμένο κείμενο το βρήκα τυχαία, ψάχνωντας για κάτι εντελώς διαφοετικό στο "Google" και νομίζω πως αξίζει να το διαβάσετε... Είναι πραγματικά πολύ ωραιο... Σας συστήνω να το διαβάσετε, καθώς πρόκειται για ένα πραγματικά συγκινητικό κείμενο γραμμένο από έναν από τους λαμπρότερους λατινοαμερικανούς συγγραφείς του αιώνα που μας πέρασε.

"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους...
Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί.

Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα."

7 σχόλια:

araxtos είπε...

Φίλε Alex,
Είμαι γνωστός εδώ μέσα για τις ποιητικές μου ικανότητες, αλλά σε πληροφορώ ότι...
μακάρι να είχα το ταλέντο σου.
Πρόσεχε όμως
Μην πέσεις στην παγίδα της "ποσότητος"

Φιλικά
araxtos & light

---
Όσο για τον Μαρκες τι να πω εγώ...
Το λένε τα γραφτά του.

Ανώνυμος είπε...

Hi! δεν ξέρω μου φάνηκε λίγο μελαγχωλικό το κείμενο.. σαν να μην έζησε την ζώη που πραγματικά ήθελε να ζήσει, σαν να είχαν χάσει το νοημάτους οι λέξεις, τα πράγματα..
μου θύμισε επίσης εμαιλ που μου στέλνουν κατα καιρούς τονίζοντας την σημασία της στιγμής, πόσο πρέπει να δείχνουμε την αγάπη μας στους γύρω μας κτλ και στο τέλος σου γράφει στείλτο σε χ ατόμα για να πραγματοποιηθεί η ευχή σου!!

άσχετα
1.δεν είναι άσχημο το blog σου, από ότι είδα από μικρός στα βάσανα...
2. διάβασα 2ποιήματα του Ν.Περάκη με το όνομά μου, το παλιότερο νομίζω μαρεσε.. "στου μυαλού μου τα αδιέξοδα" , αλλα και στα δύο αναφέρει θαμπή οπτασία.. ο καθένας λοιπόν καλείται να βρει το κατάλληλο "καθαριστικό" γιανα δει την "οπτασια" του
3. πιο απλος τρόπος για να δεις το εμαιλ μου ήταν ένα σχόλιο

Ανώνυμος είπε...

Χαρηκα πολύ που έβαλες στο μπλογκ σου αυτό το κείμενο. Θυμάσαι πόσα θέματα συζήτησης ανοιξαμε με αφορμή αυτό... Μια απ τις αγαπημένες μου φράσεις είναι: "Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά αλλα θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πεταει". Είναι και αρκετές άλλες που με αγγίζουν αλλα μονο αυτη θυμαμαι απ έξω...

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ Alex-the walker ΄πρέπει να έχεις φίλες και φίλους που να σε αγαπάνε πολύ.. το Blog σου δεν το βρήκα τυχαία αλλά μέσω της φίλης σου της Ειρήνης..
Στο ψητό τώρα .. όταν βρίσκω blogs σαν και το δικό σου ειλικρινά λέω στον εαυτό μου ''που πας ξυπόλιτη στα αγκάθια??'' . Μ'αυτό εννοώ ότι είσαι πολύ καλός συγγραφέας και τα Posts sσου έχουν ενδιαφέρον.. μπράβο!
Το κείμενο του marquez με άγγιξε αλλά διάβασα και δικά σου ποιήματα που ομολογώ πώς ήταν εξαιρετικά.. είσαι ένας απίθανος περπατημένος- περπατητής-συγγραφέας!

Ανώνυμος είπε...

Ειδες αλεξεξανδρε;
η αληθινη αξια του ανθρωπου και ο ψυχικος του κοσμος αναγνωριζεται.

ΥΓ γεια σου ελενη, η paranoia που βλεπεις ειμαι εγω, η ιωαννα

Ανώνυμος είπε...

Ποιος τη χαρη σου!! Σου φεραμε κ νεους αναγνωστες! ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ! ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ! ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ! ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ! ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ! ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ! ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ! ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ! ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ! ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ! ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ! ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ! ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ! ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ! ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ! ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑ! Αυτο το "σχολιο" γραφτηκε λιγες ωρες πριν τη μεγαλη παρασταση!!! Α! θελω να σου πω κ κατι ακομα! Μην το ξεχασω! Καλη επιτυχια! (Ξερω οτι θα θυμωσεις μολις το διαβασεις, το εγραψα επειδη ξερω πως εχεις τη δυνατοτητα να το σβησεις)

Ανώνυμος είπε...

Αλεξ η paranoia ειμαι

Αυτο είναι ένα απο τα αγαπημένα μου κείμενα! Το εχω δωσει σε ενα ατομο που εκτιμω πραγματικα! Χαιρομααι πολύ που το έβαλες στο blog σου για να το διαβαζουν ολο και περισσοτεροι.

Για τον Μαρκεζ τι να πω; Δεν νομιζω οτι ηταν απαισιοδοξα τα λογια του. Το αντιθετο μαλιστα! Αφου αυτα ειναι τα τελευταια του λογια προσπαθει να κανει ολους οσους τα διαβασουν να καταλαβουν οτι Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ με τις ομορφες αλλα και τις ασχημες πλευρες της.

Δινει σε εμας τους νεοτερους το ερεθισμα για να ζησουμε και να εκφραζουμε τα συναισθηματα μας γιατι αν δεν λεμε αυτα που νιωθουμε καταπαταμε τον εσωτερικο μας κοσμο.

Αυτα απο μενα
Τα λεμε