Λαχείο

Εκ γενετής τέρας...

Ένα αξιολύπητο λάθος της φύσης.

Η ισόβια μοναξιά του

τον έμαθε να κάνει παρέα στον εαυτό του

και να τον παρηγορεί

που δεν έχει ίχνος γοητείας·

που δεν έχει δικαίωμα στον έρωτα.

~ο~

Η διαφορετικότητά του επιβεβαιώνεται κάθε μέρα

από τα δηλητηριώδη μάτια της κοινωνίας·

τα νύχια, που ανοίγουν πληγές εν αγνοία τους.

Γυρίζει σπίτι του,

σέρνοντας τη μίζερη κι ελεεινή ύπαρξή του,

περνώντας από δρόμους σκοτεινούς, ήσυχους,

μακριά από τον κόσμο,

απ' αυτή την απογοητευτική επιβεβαίωση

που τον σκοτώνει κάθε μέρα.

~ο~

Κι όμως,

αυτός ο καθημερινός θάνατος

δεν ήταν επιλογή του...