Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008

Αναμνήσεις

Θολές εικόνες και πικρές
του νόστου οι αναμνήσεις.
Όσο κι αν θέλεις δεν μπορείς
πια να τις ξαναζήσεις.
~~~
Πώς γίνεται η θύμιση
να ποτιστεί με λήθη,
να ξεχαστώ απ' τα μάτια σου,
γλυκό μου παραμύθι;

2 σχόλια:

Dreamgirl είπε...

Πολύ όμορφο! :)

Το παρελθόν είναι μόνο μια γλυκιά ανάμνηση, που με τον καιρό ξεθοριάζει και αυτή.
Να το ξαναζήσουμε δεν γίνετε, ακόμα κι αν το θέλουμε. Μπορούμε όμως να κυνηγάμε καινούργιες όμορφες στιγμές...

Ανώνυμος είπε...

Κάτι που έζησες το έζησες και δεν αλλάζει πια...οι αναμνήσεις είναι γραμμένες στα σπίτια, στον αέρα, στους δρόμους, όπου τα μάτια μου και να γυρίσω αναμνήσεις θα δω...
Πολύ ωραίο το ποίημα σου!
Ωραία Ελένη