Solitudo mio

Ο Alex Walker περπατά
σε δρόμο ανυπαρξίας.
Στο δρόμο της ματαιότητας
και της απελπισίας.

Το μπλογκ του είναι πάμφτωχο,
προβλήματα έχει μύρια.
Για γέλια και για κλάματα
και για τα πανηγύρια.

Το post το γράφει μόνος του.
Μόνος θα το διαβάσει.
Λόγια χωρίς αντίχτυπο
και του ‘ρχεται να κλάψει.

Το site του είναι άγνωστο
στη μπλογκοκοινωνία.
Ο alex «ο ανύπαρκτος»!
Τι τραγική ειρωνεία…

Μόνο ένας ανώνυμος
στα comments ειν’ γραμμένος.
Τον γλύφει κολακευτικά,
γιατ’ είν καλά κρυμμένος…

Μπορεί να είναι ο Αραχτός, (μπορεί όμως και όχι)
που σχόλια του βάζει.
Ο καημένος προσπαθεί
το ηθικό να του ανεβάζει.

Το ποίημά του σαν διαβάσει,
μπορεί να νευριάσει ή να συγκινηθεί.
Το σίγουρο όμως είν’ αυτό:
στα γέλια θα κυλιστεί!!!