Ταξίδια και τα ξύδια του Καραγκιόζη και του Σίμου του Χιώτη

Τον αντίποδα μιας κυρίαρχης κουλτούρας που πάντα θέλει να ξιπάζεται με φανφάρες, διασημότητες, μόδες και παλιμπαιδισμούς, μάταια προσπαθώντας μες τον θόρυβο να…
Αλλά εκεί, πιο κει, πάντα εκεί, ο Σίμος,
ο καραγκιοζοπαίχτης και καραγκιοζοπλέχτης.
Ο Σίμος στο τιμόνι της απέριττης λαϊκής τέχνης του.
Πίσω απ το μπερντέ
Σ’ ένα καφενέ
να διδάσκει
με ηδυσμένο λόγο
αβίαστα
πως: Αν γέμιζαν ένα δωμάτιο με χρυσό και σ’ ένα άλλο άφηναν μια κιθάρα μόνο και του ’λεγαν να διαλέξει, εκείνος θα πήγαινε στο δωμάτιο με την κιθάρα, διότι το τραγούδι συνδέει, το χρήμα αποσυνδέει…

Φτωχέ μας άγιε Καραγκιόζη
μες την πείνα σου χορτασμένος
μες την ατυχία σου κερδισμένος.
Δίνοντας λαμβάνεις
φιλώντας φιλιέσαι
ες αεί παραπλέοντας ανάμεσά τους
σχιστούς λιμώνας της Αφροδίτης
κι αράζοντας το σκαρί σου
στο ασφαλές λιμάνι του έρωτος.
Διότι γνωρίζεις: Το αραξοβόλι της αλαζονείας
από παλιά μέχρι τώρα είναι το ίδιο: η τρέλα…!

Με τις ρίζες του χαμένες στις σελίδες της ιστορίας, ο Καραγκιόζης ακόμα και σήμερα αποτελεί φωτεινό παράδειγμα αντίστασης μέσα από την μαγεία που ασκεί και τον έκανε να διατηρηθεί «αλώβητος» μέχρι τις μέρες μας.
Ο πρωταγωνιστής του Θεάτρου Σκιών μαζί με τις υπόλοιπες φιγούρες που τον πλαισιώνουν, δεν είναι τίποτα άλλο από μια μικρογραφία της εκάστοτε κοινωνίας που καυτηριάζει, αναλύει και πολλές φορές λοιδορεί τα γεγονότα που συμβαίνουν δίπλα μας. Ο Καραγκιόζης ήταν για πολλές γενιές το στόμα διαμαρτυρίας, που μέσα από τραγελαφικές καταστάσεις που δημιουργούσε ο συμπαθής καμπούρης, έβγαζε όλη εκείνη την επανάσταση και διαμαρτυρία που το δικό τους στόμα δεν τολμούσε να βγάλει.
Τον Καραγκιόζη δεν τον ένοιαζε να είναι Τούρκος ή Έλληνας ή Πέρσης, τον ένοιαζε αν έβλεπε σε βάθος… Σήμερα ψάχνουν να βρουν από πού προέρχεται ο Καραγκιόζης και όλοι προτείνουν την δική τους εκδοχή για αληθινή.

Μα ο Καραγκιόζης προέρχεται από τη φτώχεια και έχει αριστοκρατική αντίληψη του ωραίου… Γι’ αυτό άλλος με χάρη δεν μπορεί να κινήσει την φιγούρα του, πάρεξ εκείνος που έχει ισχυρή γνώση – αντίληψη από τα κάτω του κόσμου – αλλά κι αυτό το κάτω, να μην του βάραινε το πνεύμα, αλλά αντίθετα να του το βλάστηνε. Διότι η φτώχεια πολύ εύκολα μπορεί να σε παραμορφώσει σε πονηρό ραγιά, όπως και ο πλούτος άλλωστε σε θρασύ κι αναίσθητο.
«Στο πανδοχείο του κόσμου ξαποσταίνει,
Πετάει η ψυχή, μες το κλουβί δε στέκει.»
. . . . . . . . . . . . . . . . . . Ασίκ Βεϊσέ

«Αχ παιδάκι μου. Πήγα και τα φώναξα να ‘ρθουν να δουν Καραγκιόζη. Τι θα βλέπουνε, τα τσουτσέκια του Μέγκα και του Αντένα… Βρε θα χαζέψουν… θα χάσουν το πιπί τους!!!»

Η κυρά Μαρία της Σάμου, που έχει το Μπόνις το ξενοδοχείο

Α! Και κάτι άλλο…
Τον παππού σου (την παράδοση) οφείλεις να την σέβεσαι, αλλά να μην την κάνεις καπέλο.