Πριν λίγες μέρες τόλμησα για πρώτη φορά να γράψω στα κόμεντ του Νίκου Περάκη για το ποίημα «Τα μυστικά σου». Αντί για σχόλιο, έγραψα ένα μισοτελειωμένο ποίημα που θα μπορούσε να έπεται του δικού του. Δεν ξέρω πώς μου ήρθε και το έγραψα. Ίσως το ποίημα που διάβασα να ήταν τόσο μαγευτικό, που με ενέπνευσε να δημιουργήσω ένα παρόμοιο. Δεν μπορεί βέβαια να συγκριθεί το δικό μου ποίημα με το δικό Του. Σε καμία περίπτωση δε συγκρίνεται ο Δάσκαλος με το μαθητή. Λέω «Δάσκαλος», επειδή ακούσια μου έμαθε να γράφω ποιήματα. Εδώ και μήνες διαβάζω τα ποιήματά του και έχω παρατηρήσει το εξής: Όσο περισσότερο διαβάζω, τόσο πιο πολύ μου δημιουργείται η επιθυμία να διαβάσω κι άλλα.
Κάθε φορά που διάβαζα το συγκεκριμένο ποίημα, μου ερχόταν στο μυαλό ένα στιχάκι για να γράψω στα κόμεντ. Κάνοντας μια σούμα αυτών των στίχων, κατάφερα να φτιάξω το παρακάτω ποίημα, που είναι αν όχι το καλύτερό μου, σίγουρα το πρώτο, που, παρά την ύπαρξη ομοιοκαταληξίας, είναι σοβαρό και επιτυχημένο. (Όποτε ξεκινάω να γράφω κάτι με ομοιοκαταληξία, ακόμα κι αν αυτό είναι σοβαρό, γίνεται πάντα αστείο.)
Θα παρατηρήσετε ότι το νόημα του ποιήματος του Ν.Περάκη είναι ελαφρώς διαφορετικό από του δικού μου. Επίσης θα παρατηρήσετε ότι, επειδή έχω μανία με τα Χιώτικα (θα σας πω άλλη φορά που οφείλεται αυτή μου η μανία), έχω γεμίσει το ποίημα με πολλές λέξεις και φράσεις που χρησιμοποιούνται συχνά εδώ στη Χίο.
Ξύπνα, κι ο έρωτας περνά από τη γειτονιά σου.
Χρυσή κορδέλα σου βαστά,να πλέξεις τα μαλλιά σου…
Ξύπνα γλυκιά μου, για να δεις του ήλιου τη λιακάδα.
Ξύπνα που δεν εχόρτασες του ύπνου τη γλυκάδα…
«Φεγγαρολαμπερούσα» μου και της καρδιάς μου λαύρα,
άνοιξε τα ματάκια σου τα πλουμιστά και μαύρα.
Ξύπνα γλυκιά νεράιδα, χτένισε τα μαλλιά σου,
γιατί αυτός που σ’ αγαπά θα ‘ρθει στην κάμαρά σου.
Ξύπνα λιβαδοπέρδικα, τίναξε τα φτερά σου,
Διώξε τον νυχτοκόρακα, πού ‘χεις στην αγκαλιά σου.
Ξύπνα λιβαδοπέρδικα, τίναξε τα φτερά σου,
άσε με -μόνο μια βραδιά-, να ‘ρθω στην αγκαλιά σου.
Ξύπνησε, του έρωτα παιδί, του Χάρου παρακλάδι
και της νεράιδας γέννημα, που μ’ έβαλες στον Άδη.
Ξύπνα και χάραξε η αυγή, ξύπνα και ξημερώνει.
Ξύπνα γιατί μ’ αφάνισαν τα βάσανα κι οι πόνοι.
Θάλασσα μαύρη να γενεί, η κλίνη όπου κοιμάσαι,
να πέσεις μέσα να πνιγείς, αφού δε με θυμάσαι…
Αφιερωμένο σε κάποια που δε θέλει ούτε να με βλέπει…
Υ.Γ: Σίγουρα θα αναρωτιέστε τι σχέση έχει ο τίτλος με το ποίημα. Αυτό θα μου το πείτε εσείς...
7 σχόλια:
Μικρέ μου φίλε, έγραψες κάτι θαυμάσιο...
Και το έγραψες, όχι γιατί παρασύρθηκες από την δική μου γραφή, μα γιατί οι αποθήκες σου, γεμάτες με ενέργεια, βρήκαν ανοιχτές τις μπουκαπόρτες της δημιουργίας και κάναν τις σκέψεις σου λέξεις!!
Να συνεχίσεις Άλεξ...
Να συνεχίζεις...
Υ.Γ.
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια..
Επειδή δεν είμαι καλός στα πεζά λόγια (όχι οτι είμαι καλός στα ποιητικά) θα προτιμήσω να μην πω πολλά πράγματα. Σ' ευχαριστώ για όλη τη βοήθεια σου, είτε εκούσια είτε ακούσια.
Να 'σαι καλά, Δάσκαλε...
Πόλυ,το ποιημα σου μου δημιουργησε πολλά συναισθήματα. Αρχικά εντυπωσιάστηκα! Μου άρεσε πραγματικά παρα πολύ! Δεν μου άρεσε όμως πολύ το τέλος κ ειδικά οι 2 τελευταίοι στίχοι. Αν όντως (όπως γράφεις από κάτω) αναφέρεσαι σε συγκεκριμένο πρόσωπο, είσαι σίγουρος ότι αγαπάς τόσο πολύ αυτή την κοπέλα; εγώ δεν είμαι. Αν την αγαπούσες μέσα από την καρδιά σου δεν θα ευχόσουν να πνιγεί επειδή δεν σε θυμάται. Θα σε γέμιζε τόσο πολύ το συναίσθημα που περιγράφεις στις πρώτες στροφες που δεν θα είχες ανάγκη να σε θυμάται ούτε θα ζητούσες από αυτή την αναγνώριση που ζητάς από ολους μας. Τέλος πάντων. Οποια κ είναι, είναι πραγματικά πολύ τυχερή που της αφιέρωσες ένα τόσο γλυκό ποιημα! Μπαβο σου που παρα το νεαρό της ηληκίας σου έγραψες κάτι τόσο "γεμάτο". Αα! Θέλω να σου πω και κατι ακόμα! Μου έκανε πολύ εντύπωση που αποκάλεσες τον κύριο Περάκη "Δάσκλαλο". Όχι ότι δεν το αξίζει. Το αντίθετο μάλιστα. Απλά νόμιζα ότι όσα και να διδαχτείς από άλλους, πολύ αξιόλογους ανθρώπους, Δάσκαλό σου θα αποκαλεις μόνο τον φοβερό και τρομερό, τον ένα και μοναδικό, κύριο Γ.Γ.
Τι να πω τώρα; Κάθε φορά με αποστομώνεις!
Όσο για τον κύριο Γ.Γ. είναι Δάσκαλος μου με "Δ" κεφαλαίο. Όμως μόνο στο θέατρο. Όταν πριν από μερικούς μήνες του έδωσα να διαβάσει ένα ποίημά μου, μου είπε πως δεν ήταν ωραίο. Όντως δεν ήταν ωραίο, όμως με ενόχλησε ο τρόπος που μου το είπε. Δε με ενθάρρυνε να συνεχίσω. Ενώ ο Περάκης...
Σε αποστομώνω, ε; ξέρεις, δεν είναι αυτός ο στόχος μου, στόχος μου είναι να σκεφτείς κ να προβληματιστείς ωστε να γίνεις καλύτερος. Τώρα μιλάω κ εγώ σαν δασκάλα κ δεν μου αρεσει να παίρνω αυτό το ρόλο... Τες πα... Αυτό που ξέρω είναι πως αν αγαπάς καποιον πραγματικά σε καμία περιπτωση δεν θες το κακό του. Ισως είμαι πολύ μικρή για να μιλάω για πραγματική αγάπη αλλα παρα την ηληκία μας εχουμε το δικαίωμα να βιώνουμε έντονα συναισθήματα, έτσι;
Υ.Γ. 1) αυριο 11.30 έχουμε πρόβα! Μην αργήσεις πάλι! Σήμερα ήσουν πολύ καλός όπως κ κάθε φορά!
Υ.Γ. 2) Σόρι που έχω κάνει το μπλόγκ σου chatroom
καλημέρα!
με ωραίο τρόπο να ξεκινησα την μέρα μου!!
δυστυχως εχω δουλεια
θα τα πουμε
κατι μου θυμιζει αυτο... δεν νομιζω φιλε μου πως ειναι δικο σου. μενω στη θεσσαλονικη και ψαχνωντας διαφορα για μια παρασταση που λεγεται ονειρο του δωδεκαμερου του θεοτοκα επεσα πανω στο ποιημα. εχεις αλλαξει μοναχα λιγες λεξεις απο τα υπεροχα λογια που τραγουδουσε η πλουμπω. γουστο σου καπελο σου αλλα εχε το θαρρος να λες την αληθεια. μην ξεχνας τα πνευματικα δικαιωματα
Δημοσίευση σχολίου