Η ώρα του όρθρου
τους βρήκε ν’ ανεβαίνουν κρυφά
στου κάστρου την πιο ψηλή γαλαρία.
Εκεί στην απόλυτη νηνεμία,
με το μεσαιωνικό άρωμα,
ήταν ο κατάλληλος τόπος.
τους βρήκε ν’ ανεβαίνουν κρυφά
στου κάστρου την πιο ψηλή γαλαρία.
Εκεί στην απόλυτη νηνεμία,
με το μεσαιωνικό άρωμα,
ήταν ο κατάλληλος τόπος.
Το πρώτο φιλί
κρυμμένο στις λευκές κουρτίνες της αθωότητας.
Το δεύτερο,
θαρραλέα μεθυστική γλύκα.
Το τρίτο,
φλογισμένο,
έπνιγε την ανάσα του στην υγρή θερμότητα.
Κι εκείνος,
το ύφασμα του φουστανιού της ψηλαφούσε
κι αργά τ’ ανέβαζε, με σεβασμό,
για να φανεί το ερωτικό
το χνούδι του τριγώνου.
το ύφασμα του φουστανιού της ψηλαφούσε
κι αργά τ’ ανέβαζε, με σεβασμό,
για να φανεί το ερωτικό
το χνούδι του τριγώνου.
Και τα δυο σώματα
έγιναν ένα
μέσα στην αίσθηση
της πρωτόγνωρης
κι αγνής αυτής ευχαρίστησης
των ηδονικών περιπτύξεων.
έγιναν ένα
μέσα στην αίσθηση
της πρωτόγνωρης
κι αγνής αυτής ευχαρίστησης
των ηδονικών περιπτύξεων.
Ο μόνος παρατηρητής το φεγγάρι,
που είχε κιτρινίσει απ’ τη ζήλια του,
γιατί τόσους αιώνες κάνει κόρτε με τη γη
κι ακόμα δεν κατάφερε να την προσελκύσει.
8-9-07
Alex the Walker
Alex the Walker
2 σχόλια:
Mμμ... πολύ νέο υλικό... 3 μέρες είχα να μπω και το μπλογκ έγινε αγνώριστο! Μπράβο σου! Ωραίο ποιημα...
Σ' ευχαριστώ. Είχα έμπνευση αυτές τις μέρες!
Δημοσίευση σχολίου