Περπατάς στη διάρκεια της μέρας,
κι ολοένα βαραίνει ο ίσκιος σου.
Γκρίζες ώρες κυλούν απαθέστατα
κι η άνοιξη μέσα σου πικραίνεται.
Οι λυγμοί σου,
ένα ποτάμι κουρασμένο,
που πλανιέται τη νύχτα αργά
και πίνει τον ύπνο σου
κι έπειτα λησμονιέται βουλιάζοντας στο κενό.
Στην πολυθόρυβη σιωπή της θλίψης λιώνεις…
Ακίνητη στη ρευστότητά σου…
Παρούσα στην απουσία σου…
«Τελικά είχες δίκιο...
Δεν υπάρχουν καλοί άνθρωποι» λες.
Ξέχασες όμως
τους καλούς
που απ’ τη ζωή σου πέρασαν.
Ο τροχός παίρνει την άλλη του στροφή
και τα ζεματιστά σου δάκρυά,
που κοιμούνται σε μια σελίδα άσπρο φως,
γίνονται φτερά
κι ύστερα μεγαλώνουν σαν άγγελοι.
Ο ήλιος του μεσημεριού σε λούζει
κι ιχνηλατεί ψηλαφιστά το πρόσωπό σου.
Είναι γαλήνη μυστική
και σε καλεί
φτερώνοντας αισθήματα κρυμμένα.
Γύρισε το κλειδί στην πόρτα.
Άνοιξε
και περιπλανήσου…
κι ολοένα βαραίνει ο ίσκιος σου.
Γκρίζες ώρες κυλούν απαθέστατα
κι η άνοιξη μέσα σου πικραίνεται.
Οι λυγμοί σου,
ένα ποτάμι κουρασμένο,
που πλανιέται τη νύχτα αργά
και πίνει τον ύπνο σου
κι έπειτα λησμονιέται βουλιάζοντας στο κενό.
Στην πολυθόρυβη σιωπή της θλίψης λιώνεις…
Ακίνητη στη ρευστότητά σου…
Παρούσα στην απουσία σου…
«Τελικά είχες δίκιο...
Δεν υπάρχουν καλοί άνθρωποι» λες.
Ξέχασες όμως
τους καλούς
που απ’ τη ζωή σου πέρασαν.
Ο τροχός παίρνει την άλλη του στροφή
και τα ζεματιστά σου δάκρυά,
που κοιμούνται σε μια σελίδα άσπρο φως,
γίνονται φτερά
κι ύστερα μεγαλώνουν σαν άγγελοι.
Ο ήλιος του μεσημεριού σε λούζει
κι ιχνηλατεί ψηλαφιστά το πρόσωπό σου.
Είναι γαλήνη μυστική
και σε καλεί
φτερώνοντας αισθήματα κρυμμένα.
Γύρισε το κλειδί στην πόρτα.
Άνοιξε
και περιπλανήσου…
7 σχόλια:
«Τελικά είχες δίκιο...
Δεν υπάρχουν καλοί άνθρωποι» λες.
Ξέχασες όμως
τους καλούς
που απ’ τη ζωή σου πέρασαν.
Πως μπορεσες να το κανεις αυτο εσυ; πως μπορεσες να ξεχασεις;
Γύρισε το κλειδί στην πόρτα.
Άνοιξε
και περιπλανήσου…
Τα δακρυα γινονται φτερα!
Περιλανήσου και πάλι!
Πες τα χρυσοστομε Αλεξ! Ελπιζω να πιάσει τόπο το πολύ όμορφο ποιήμα σου που ανταποκρίνεται και στην πραγματικότητα! Πολυ καιρο ειχες να γραψεις κάτι που να με εκφράζει! Όλο μισοάδεια εβλεπα... Πολυ ωραίο! Ελπιζω να βοηθήσει το γλυκό μας το Τινάκι!
αλεξ,
ισως σου εχει μιλησει καποια κοινη γνωστη μας για μενα. αν και δεν συνηθιζω να γραφω σχολια σε μπλογκ θεωρησα καλο να σου γραψω κατι. δεν προκειται για κατι κολακευτικο αλλα για μια συμβουλη που ελπιζω να σου φανει χρησιμη. εχεις πολλα να δοσεις και συνεχισε. αλλα μου δινεις την αισθηση οτι κατι σε εμποδιζει να αφεθεις σε αυτο που γραφεις. βλεπω εναν ικανοτατο παρατηρητη και ταυτοχρονα γνωστη των βαθυτερων νοηματων της ζωης που ενω ειναι πληρως εφοδιασμενος και ετοιμος να δημιουργησει ενα μικρο θαυμα, καπου κολλαει και σταματαει σε ενα επιπεδο Γ' αντι να παει στο Α'. ωστοσο με εντυπωσιασαν τα χαικου σε αρχαια ελληνικη αν και δυσκολευτηκα αρκετα να τα καταλαβω. παει καιρος απο την τελευταια φορα που εκανα αρχαια. συνεχισε και μην κρατας το χερι σου... με εκτιμηση ενας φιλος
σε ευχαριστω που σε εχω φιλο μου...
εισαι υπεροχος.
Η αρχη ειναι δυσκολη ειναι η αληθεια... Δεν ξερω αν υπαρχουν τελικα καλοι ανθρωποι κι ουτε θελω να μαθω πλεον. Καλυτερα να μην τα ψαχνω τοσο πολυ πια. Η αληθεια για μενα ειναι πως πρεπει να προσεχουμε τι δινουμε στους ανθρωπους που ενθουσιαζομαστε μαζι τους γιατι υπαρχει η περιπτωση να μην ειναι τελικα αυτο που περιμεναμε κι ετσι να μεινουμε αδειοι.
Δεν θελω να φαινομαι απαισιοδοξη. Τωρα πια ειμαι απλως μια ενημερωμενη αισιοδοξη. Το φως παντα θα ειναι απο πανω μου απλα πρεπει να προσεχω να μην τυφλωθω.
Τα ποιημα σου ειναι υπεροχο. Σε ευχαριστω.
Τινα
Σας ευχαριστώ όλους. Πολύ χρήσιμα τα σχόλιά σας. Θα προτιμούσα να μη γράφετε ανώνυμα...
eisai gliko paidi file
sinexise!!poli omorfa auta pou grafeis
exe geia
Δημοσίευση σχολίου