Και σωπαίνεις σωπαίνεις
όταν οι άνεμοι σε δέρνουν ολούθε
όταν τ' αγρίμια σου ξεσκίζουν τη σάρκα
και πεθαίνεις. παθαίνεις
Κάθε μέρα, κάθε νύχτα, λίγο λίγο,
μ' ακυβέρνητη στο πέλαγος μια βάρκα.
Και σωπαίνεις. σωπαίνεις
Κι όμως θέλεις να φωνάξεις και να πεις ό,τι σε πνίγει
μεσ' τη νύχτα που 'ναι η καλύτερή σου φίλη
και γλυκαίνεις γλυκαίνεις
το χολερό ποτήρι της ζωής, που γεμίζει με το δάκρυ.
περπατάς νομίζοντας στου δρόμου πως θα φτάσεις την άκρη.
όταν οι άνεμοι σε δέρνουν ολούθε
όταν τ' αγρίμια σου ξεσκίζουν τη σάρκα
και πεθαίνεις. παθαίνεις
Κάθε μέρα, κάθε νύχτα, λίγο λίγο,
μ' ακυβέρνητη στο πέλαγος μια βάρκα.
Και σωπαίνεις. σωπαίνεις
Κι όμως θέλεις να φωνάξεις και να πεις ό,τι σε πνίγει
μεσ' τη νύχτα που 'ναι η καλύτερή σου φίλη
και γλυκαίνεις γλυκαίνεις
το χολερό ποτήρι της ζωής, που γεμίζει με το δάκρυ.
περπατάς νομίζοντας στου δρόμου πως θα φτάσεις την άκρη.
Και σωπαίνεις σωπαίνεις
κι όμως πιότερα σου λέει το τραγούδι της σιωπής
που ακούς μεθυστικά μέσα στη νύχτα
κι ανεβαίνεις αναιβαίνεις
κουρασμένος, τον ανήφορο μιας άχαρης ζωής
που σε κέρασε αλλόγιστα την πίκρα.
που ακούς μεθυστικά μέσα στη νύχτα
κι ανεβαίνεις αναιβαίνεις
κουρασμένος, τον ανήφορο μιας άχαρης ζωής
που σε κέρασε αλλόγιστα την πίκρα.
6 σχόλια:
..τελικά η νύχτα είναι φίλη πολλών ανθρώπων!
Η νύχτα υπήρξε φίλη πολλών.
Απατηλή.
Καλημέρα
Σας ευχαριστώ! Καλημέρα!
Μισοαδειο... Μισοαδειο... Μη σου πω και αδειο τελειως... Μη σου πω και χειροτερα απο αδειο... Και τι κανομε τωρα; Ξέρω κι εγώ; μάλλον υπενθυμίζουμε στους εαυτους μας ότι εκτός απο αλλόγιστα την πικρα η ζωη μας κέρασε και και αμετρητες όμορφες στιγμες που πρεπει να κρατησουμε μες την καρδια μας και να μην τις ξεχασουμε ποτε. Εκτος απο πικρα μας κερασε και χαμογελα και φιλους και αναμνησεις... Ποσες γλυκες αναμνησεις. Ευχαριστω ζωη. Ευχαριστω. Μηπως ειναι μισογεματο; μηπως ειναι γεματο;;;
Μερικές φορές στα ποιήματα είμαι λίγο υπερβολικός, όμως έτσι νιώθω. Εσύ όταν είσαι νευριασμένη με κάτι, δεν θες κάπου να ξεσπάσεις; Δε γίνεσαι υπερβολική; Δε νομίζεις πως ολόκληρο το σύμπαν έχει συνομοτήσει εναντίον σου για να πάνε όλα χάλια; Αλλά ξέχασα. Εσύ δεν είσαι άνθρωπος...
Ειρωνεια; ειρωνεια; Ευτυχως που δεν μπαινει και πολλης κοσμος στο μπλογκ σου γιατι εχεις βαλθει να με κανεις δημοσιως ρεζιλι! Σκεψου τι θα σκεφτει οποιος διαβασει "δεν εισαι ανθρωπος" σε συνδιασμο με τα προηγουμενα που γραφεις. Φυσικα και ξεσπαω. Φυσικα και γινομαι υπερβολικη. Παντα υπαρχει η θετικη πλευρα και παντα περναει απο καπου φως. εστω κι απ την πιο μικρη χαραμαδα. Ομως υπαρχει και η αρνητικη και για αυτη δικαιουμαστε και και να φωναξουμε και να κλαψουμε και να φωναξουμε. Αισιοδοξια δεν σημαινει μονιμη χαρα. Για αυτο και εγω δεν σου ειπα οτι η ζωη δεν σε κερναει πικρα, απλα σου θυμισα οτι σε κερναει και πολλα αλλα μπας και νιωσεις καλυτερα. Ουτε σου ειπα οτι δεν επρεπε να γραψεις αυτο το ποιημα. Ισα ισα καλο κανει να ερχομαστε σε επαφη με τα συναισθηματα μας και να τα εκφραζουμε με οποιο τροπο μας αρεσει.
Δημοσίευση σχολίου