Σαν μανιασμένη θάλασσα
οι σκέψεις του οδοιπόρου.
Σαν αφρισμένα κύματα.
Εχθροί θαλασσοπόρου.
Σκέψεις λιοντάρια άγρια,
που δυνατά μουγκρίζουν
και που τη μεγαλόπρεπη
χαίτη τους ανεμίζουν.
Είν’ άλογα κατάλευκα
(που) τρέχουν αφηνιασμένα
μέσα στον κάμπο τον ξανθό,
που στάχυα ειν’ σπαρμένα.
Και μελωδίες σκοτεινές,
βγαλμένες από κιθάρα,
κάποιου θλιμμένου ραψωδού,
που έκλινε την κάρα.
οι σκέψεις του οδοιπόρου.
Σαν αφρισμένα κύματα.
Εχθροί θαλασσοπόρου.
Σκέψεις λιοντάρια άγρια,
που δυνατά μουγκρίζουν
και που τη μεγαλόπρεπη
χαίτη τους ανεμίζουν.
Είν’ άλογα κατάλευκα
(που) τρέχουν αφηνιασμένα
μέσα στον κάμπο τον ξανθό,
που στάχυα ειν’ σπαρμένα.
Και μελωδίες σκοτεινές,
βγαλμένες από κιθάρα,
κάποιου θλιμμένου ραψωδού,
που έκλινε την κάρα.
6 σχόλια:
Μπορείς να γράψεις ένα ποιήμα κατά παραγγελία???
Ένα ποιήμα για τα παιδιά που μας έχουν ανάγκη?? Δεν ξέρω αν έχεις γράψει κάτι ήδη μα αν έχεις διάθεση θα ήθελα να μου στείλεις κάτι σχετικό!
Φιλάκια
Ωραία Ελένη
Είναι δύσκολο να γράφει κανείς ποιήματα κατα παραγγελεία για δυο λόγους:
1) Το ποίημα μπορεί να μην ανταποκρίνεται στις προδοκίες αυτού που το παραγγέλνει.
2) Ο ποιητής δε δημιουριεί κάτι αν δεν έχει τα κατάληλα ερεθίσματα. Η δημιουργία έρχεται απο μόνη της χωρίς παραγγελία. Άλλωστε κάτι παραγγελμένο είναι ένα ψεύτικο δημιούργημα. Η τέχνη όταν γίνεται κατα παραγγελία δε λέγεται πια τέχνη, αλλά εμπόριο.
Βέβαια το θέμα που μου ζητάς μ' ενδιαφέρει. Μ' έχει αγγίξει. Περισσότερο όταν είδα εκείνη τη σοκαριστική φωτογραφία στο μπλογκ σου.
Σ' ευχαριστώ για το έναυσμα! Θα ξεκινήσω απο βδομάδας. Ας ελπίσουμε το ποίημα να μην καταλήξει στο καλάθι των αχρήστων... Είναι μια πρόκληση για μένα!
Μια ερώτηση: Πώς το θες; (Με ομοιοκαταληξία, μόνο με ρυθμό, σ' ελεύθερο στίχο, χαϊκού;)
Λοιπόν επειδή με τα σχόλι αδεν μπορώ ειδικά στην blogspot στείλε μου ένα e-mail μπας και συνεννοηθούμε! eleni_ane@hotmail.com (Αν έχεις και Msn μπορείς να με προσθέσεις)
'Ηταν να φυγουμε μαζι κι ομως πηγαινω μονος...'
Δεν ξερω αν κολαει αλλα αυτο μου θυμισε.
Όντως δεν κολάει... Είναι άσχετο όπως το όνομά σου. Όμως είναι κι ένας στίχος πανέμορφος που στέκει και μόνος του σ' ένα ολοκληρωμένο ποίημα.
Να 'σαι καλά να μου ξαναγράφεις τέτοια...
Ήταν να φύγουμε μαζί
Όμως πηγαίνω μόνος
Ήταν ν' ανοίξουμε πανιά
Μα δε μας πήρε ο χρόνος
Ήταν να φύγουμε μαζί
Όμως πηγαίνω μόνος
Ταξίδι στον ωκεανό
Και όπου με βγάλει ο δρόμος
Τωρα καπως κολλαει ε?
Δημοσίευση σχολίου