Πέμπτη 16 Αυγούστου 2007

Πέφτω!



Πέταγα αμέριμνος
στα σύννεφα
με τα φτερά που εσύ μου χάρισες
κι ήμουν χαρούμενος,
μέχρι που μου τά 'κοψες.
Ήθελες να μάθω μονος μου να πετώ.
Βαρέθηκες εξάλλου να με νταντεύεις...


Βρίσκομαι στα σύννεφα

χωρίς φτερά...

Πέφτω!

Πέφτω!

Χωρίς βοήθεια...

Πίπτομαι!

Πίπτομαι!

Τι θα κάνω τώρα;

Δεν ξέρω να πετώ!

Δε μου έμαθες...

Πέφτω!

Πέφτω!

Βοήθεια!

Βοήθεια!

Είμαι μόνος!

Εδω κάτω!

Κάτω!

Πιο κάτω!

Με βλέπεις

και δε με βοηθάς.

Πέφτω!

Πέφτω!

Πίπτομαι!

Είναι αργά πια!

Είσαι μακρυά!

Είμαι σχεδόν έτοιμος να...

Είμαι σχεδον...


Πέφτω!

Πέφτω!

Πίπτομαι!

Μπαμ!

Ησυχία...


Τώρα ίκανοποιήθηκες;

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τα ποιήματά σου τα αφίερώνεις κάπου??? Τα εμπνέεσαι από κάτι συγκεκριμένο???

Alex the Walker είπε...

Ωραία ερώτηση! Πολλά ποιήματα, όπως και το συκεκριμένο είναι αφιερωμένα σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Κάποια είναι προσωπικά. Φαίνεται άλλωστε. Σίγουρα τα εμπνέομαι απο κάτι,όπως κι όλοι οι ποιητές. Άσχετα αν κάποιοι λένε πως ορισμένα ποιήματά μου είναι ψεύτικα...

piXie είπε...

if you don't catch me now, I can't stop falling down...
αυτοι οι στιχοι μου ηρθαν στο νου...
να εισαι καλα!

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.