.
Δείχνουν όλα από καιρό τελειωμένα
Κι ας είναι χθεσινά...
Φωνές που έρχονται από θρυψαλιασμένες αναμνήσεις.
Σ' ένα θέατρο σκοτεινό μπλεγμένες
οι φωνές μας,
που διασταυρώνονται...
Σε μια παράσταση τυφλή,
μονόλογους
-στην έπαρση βουτηγμένους,
με στόμφο αραδιάζω.
Στρέφω τα μάτια μου
στο παγωμένο σκοτάδι του κοινού
και μέσα του ψάχνω
τα Μάτια τα δικά σου.
Το ξέρω
πως όλα σ' ένα κύκλο καταλήγουν.
Τα λόγια μου κυνηγούν απαντήσεις.
Τα λόγια τα δικά σου
τη λήθη κυνηγούν.
Το ξέρω
πως εκείνο που μένει είναι η σιωπή.
Μια άδεια, μια κενή
και παν' απ' όλα σιωπηλή σιωπή...
Δείχνουν όλα από καιρό τελειωμένα
κι ας είναι χθεσινά...
5 σχόλια:
Να το το μισοαδειο... Και ειχα πειστει οτι δεν θα το εβαζες... Ειναι αφιερωμενο σε αυτη που δεν θελει ουτε να σε βλεπει; Τι να πω τωρα; αυτα που λεω παντα; (=τιποτα δεν ειναι τελειωμενο, ασκοπο και χαμενο) μπα... τα εχεις βαρεθει... Θα σου πω οτι παρα τα οσα γραφω παραπανω μου αρεσε πολυ. Αληθεια! Πολυ καλο ηταν! Μου αρεσε που λεει και για θεατρο (εστω μεταφορικα). Επιτρεπεται το μπλογκ ενος λαμπρου σκηνοθετη (ναι ου) να μην εχει κατι για θεατρο; Πολυ ωραιο ποιημα αν και μελαγχολικο. Γιατι η ζωη καμια φορα γινεται και στεγνη...
Ξεχασα να γραψω: ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Όμως, το ποίημα αυτό δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με το "μισοάδειο" (που δε δημοσίευσα ακόμα). Είναι απλώς ένα ποίημα με έντονα συναισθήματα που αποτυπώθηκαν σ' ένα χαρτάκι λίγες μέρες μετά την απίθανή μας παράσταση!
Λες πως αναφέρω το θέατρο μεταφορικά. Εδώ, κάνεις ένα ακόμα μικρό λαθος. Το ποίημα δεν είναι όλο μεταφορικό. Ωστόσο ο καθένας μπορεί να το δει από τη δική του οπτική γωνία... Δίνοντας τη δική του εξήγηση.
Υ.Γ: Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται!
1) Πρεπει να παραδεκτεις οτι ακομα κι αν δεν ειναι το περιβοητο μισοαδειο ειναι λιγακι μισοαδειο...
2) Αφου ο καθενας μπορει να δωσει τη δικη του εξηγηση αναλογα με την οπτικη του γωνια γιατι λες οτι κανω λαθακι; καθε οπτικη γωνια αρα και εξηγηση δεν ειναι δεκτη;
3) Ωστε για την παρασταση μας, ε; μαλιστα... Δεν μπορω να καταλαβω πως καταφερες για την παρασταση μας να γραψεις κατι τετοιο και πως καταφερνεις να εισαι υποτονικος μετα τις παραστασεις. Εγω στη θεση σου θα εγραφα υμνο στην χαρα! Να ενα παραδειγμα που δειχνει οτι η πραγματικοτητα ειναι ζητημα οπτικης γωνιας επομενως ο καθενας μας φτιαχνει τη δικη του πραγματικοτητα αναλογα με την οπτικη γωνια του
4) Σορι ρε Πολυ αλλα τολμησες να πεις τυφλη την παρασταση μας; μην τα παρω τωρα! χι χι
5) Και κατι ακομα: που την ειδες την σιωπη μετα; Μονο εσυ ησουν σιωπηλος αλλα για λιγο, μεχρι να ερθω να σου πω τις βλακειες μου και να ανεβεις! Τωρα αν εννοεις τη σιωπη μεταφορικα σε πληροφορω οτι κανενας αλλος δεν ηταν σιωπηλος. Ολοι χαρουμενοι ηταν! Αυτο το πραγμα που τα βλεπεις ολα μαυρα και αραχνα και που οταν σου συμβαινουν ευχαριστα γεγονοτα σε πιανει καταθλιψη δεν μπορω να το καταλαβω. Κανονισε να το φτιαξεις αυτο. Οχι για μενα, για το δικο καλο
6) Δες και το δευτερο σχολιο μου στο ποιημα «το φαντασμα του μπουκαλιου» . Είναι η απαντηση μου στον πρωτο και τελευταιο στιχο του ποιηματος
7) Το σχολιο μου βγηκε πολυ προσωπικο και ισως δεν θα ηθελες να το δουν αλλοι. Αν ναι συγγνωμη. Σβηστο, αφου βεβαια το διαβασεις προσεκτικα
giati misoadio bre ale3????
mia pou nomiza oti se eixame peisei......
h alh8eia einai oti to poihma sou htan poly kalo alla 3ereiw ti tou eleipe? To fws!!! mesa sto '8eatro' sigoura 8a uphrxe mia xaramada na benei fws apo ekei gemizei to h8opoio aisiodo3ia na sinexisei...!!!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου