Τα πρώτα μου ταπεινά βηματάκια στο blog

H καλύτερη μέρα για να ξεκινήσει κανείς ένα blog είναι το Σάββατο. Ο φιλόδοξος, λοιπόν, blogger, ξεκούραστος καθώς είναι και συνήθως μην έχοντας πολλά πράγματα να κάνει, κάθεται ανέμελα στο κομπιουτεράκι του και γεμίζει λέξεις το ηλεκτρονικό χαρτί. Ξεκίνησα κι εγώ με αισιοδοξία και με την ελπίδα ότι θα συνεχίζω να γράφω στο blog για αρκετό καιρό, χωρίς να βαρεθώ (και προπαντός χωρίς να με βαρεθείτε κι εσείς!).
Σήμερα ήθελα απλά να κάνω μιαν αρχή στο blog μου. Τίποτα παραπάνω. Εξάλλου, η σημερινή μέρα δε μου δίνει αρκετά ερεθίσματα για να γράψω πολλά. Τα ουσιαστικά που εξηγούν την κατάστασή που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή είναι τα εξής: πλήξη, βαρεμάρα αφάνταστη, οκνηρία, νωθρότητα απερίγραπτη, αδράνεια, απραγμοσύνη ανεκδιήγητη (κοκ.) … Αλλά και αισιοδοξία για το νέο μου blog!

See you παίδες!!!